สองร้อยสี่สิบห้า

ฉันตื่นขึ้นมารับรู้ถึงแสงสว่างจ้าที่ทิ่มแทงดวงตาอยู่เบื้องบน ราวกับโลกทั้งใบถูกสลักเสลาขึ้นจากสีขาวปลอดเชื้อ ชั่วขณะหนึ่ง ฉันไม่เข้าใจว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เพดานนี้ไม่คุ้นตา ผ้าปูที่นอนก็ไม่ใช่ของฉัน และทุกอย่างมีกลิ่นยาฆ่าเชื้อกับอะไรบางอย่างที่คล้ายโลหะจางๆ ร่างกายของฉันหนักอึ้ง หนักเกินไป ราวกับว่า...